29 Nisan 2013 Pazartesi

NİZAMETTİN BEDİR (NİZAMETTİN ABİ)

NİZAMETTİN BEDİR (NİZAMETTİN ABİ)

28 Nisan 2013 Pazar. Nizamettin Abi diyorum çünkü bizim kuşağın abisiydi. Severdim, o da bizi severdi...

Rahmetli Tarık Abi gibi sevdiğimiz, saydığımız, hareketli, babacan, keyifli bir insandı Nizamettin Abi de. Özellikle benim "Tansaş'lı yıllarım" dediğim 90'lı yıllarda teşrik-i mesaimiz yoğundu. Tabi o "gazeteci" biz de "halkla ilişkilerci" olarak. Amansız hastalığa yakalandığı günlerde hastanede ziyaret etmiş, geçmiş olsun dileklerimi paylaşmış, en kısa sürede aramızda görmek isteğimizi kendisine iletmiştim birkaç yıl önce. Çabucak da iyileşti Nizamettin Abi.

İnanın ben kimseye bırakın ölümü, amansız hastalığı herhangi bir rahatsızlığı bile yakıştıramam. Tüm abilerime, dostlarıma, tanıyayım-tanımayayım herkese "sağlık, mutluluk, huzur" dilemişimdir şu yaşıma gelinceye kadar. Ben onun iyileştiğini düşünmek istedim ve yemin ederim soramadım karşılaştığımızda nasıl oldun abi, tamamen iyileştin mi diye. Ben onun iyileştiğini düşündüm hep, şifayla hastaneden taburcu olduğuna (kaldı ki birkaç kez daha hastane macerası olmuştu) kanaat getirdim. Belki ondan ağır geldi bana zamansız ebediyete intikali. Birbirimizden haberdar olduğumuz sosyal medyadan da takip ediyordum Nizamettin Abi'nin havadislerini son dönem. Aile fotoğrafları, mutlu gülücükleri... Herşey yolunda gibiydi...


Ottan çöpten herşeyi paylaştığımız şu sosyal medya aracılığıyla ya da bir mesajla olsun herşeyi öğrendiğimiz, bilgiye kolayca ulaştığımızı sandığımız bu mecra bu sefer beni atlattı. Nizamettin Abi beni anlayacaktır, bizim işler Cumartesi-Pazar dinlemiyor. Şükürler olsun bir işimiz vardı ve saat 15'lerde bitti. Bir küçük mesaj olsaylı küçücük bir mesaj... Çok üzgünüm ve Nizamettin Abi'yi sonsuzluğa uğurladığımız merasimde "Abi ben de buradayım. Seni rahmetle anıyoruz, seni seviyoruz ve dua ediyoruz" diyemedim yanıbaşından. Fakat söz en kısa sürede ebedi istirahatgahında ziyaretine geleceğim ve sana dua edeceğim. Belki sana "Nizo" diyebilecek kadar yakın olamadım ama yine de en azından "Abi" diyebildim.

"Abi" dediğim ağabeylerimden birini arıyorum yazım biter bitmez onu çok sevdiğimi ve çok sık görüşemesek de hala yakınımda olduğundan Tanrı'ya şükrettiğimi söylemek için...


Allah Nizamettin Abim'e rahmet eylesin, ailesine sabırlar versin. Sizlere de sağlık, mutluluk, huzur ve güzellikler diliyorum dostlar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder